Μέχρι πριν λίγα χρόνια, μοναδικό ζητούμενο από τους βαμβακοπαραγωγούς, ήταν η ποικιλία την οποία επέλεγαν να σπείρουν (εκτός από την προσαρμοστικότητα στην εκάστοτε περιοχή, τις διάφορες αντοχές και άλλα αγρονομικά χαρακτηριστικά) να «έδινε» τις μέγιστες (δυνατές) αποδόσεις σε σύσπορο βαμβάκι.

Και αυτό ήταν απόλυτα λογικό και φυσιολογικό! Ενώ το εμπόριο βάμβακος (παγκοσμίως) αφορούσε το εκκοκκισμένο βαμβάκι, στην Ελλάδα εμπορευόμασταν με όρους σύσπορου!

Θα συνεχίσει να συμβαίνει το ίδιο; Η απάντηση είναι ένα, απλό, «ξερό» και μεγαλοπρεπές, ΟΧΙ!

Οι βαμβακοπαραγωγοί δεν πρέπει να ζητούν και να σπέρνουν ποικιλίες που δίνουν (μόνο) υψηλές αποδόσεις σε σύσπορο βαμβάκι (σε kgr/στρ) αλλά πρέπει να ζητούν και πρέπει να καλλιεργούν αυτές που δίνουν τις υψηλότερες (δυνατές) αποδόσεις σε εκκοκκισμένο βαμβάκι (σε kgr/στρ), πέραν των άλλων τεχνολογικών χαρακτηριστικών της ίνας.

Και σ΄ αυτό χρήσιμα θα είναι και τα συμπεράσματα/αποτελέσματα από το έργο που ανέλαβε το Εθνικό Κέντρο Ποιοτικού Ελέγχου Ταξινόμησης και Τυποποίησης Βάμβακος, κι ο Διευθυντής του Κος Μωχάμεντ Νταράουσε, στην Καρδίτσα, από την Διεπαγγελματική Οργάνωση Βάμβακος της χώρας μας.

Το έργο έρχεται να λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα που ξεκίνησε από το 1996, με την απελευθέρωση της εισαγωγής ποικιλιών και την καταγραφή τους στον εθνικό κατάλογο.

Η χρήση πολυάριθμων ποικιλιών (=πανσπερμία ποικιλιών) και η έλλειψη σχεδίου και στρατηγικής δημιούργησε ένα σοβαρό πρόβλημα στην τυποποίηση και επομένως στην πιστοποίηση του ελληνικού βαμβακιού, το οποίο αποτελεί σήμερα μεγάλο εμπόδιο στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και στη δυναμική προώθησή του στις διεθνείς αγορές. Στόχος του έργου είναι η σωστή χρήση των ποικιλιών ώστε να παραχθεί ένα προϊόν ομοιόμορφο, ομογενοποιημένο κατά το δυνατόν, και τυποποιημένο που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των διεθνών αγορών.

Η μελέτη ποιοτικών χαρακτηριστικών ποικιλιών βάμβακος, περιλαμβάνει την ομαδοποίησή τους με βάση την ποιότητα καθώς επίσης την καταγραφή των αγρονομικών χαρακτηριστικών, την καλλιεργούμενη έκταση κάθε ποικιλίας, την απόδοση σε ίνα και την παραγωγή/στρέμμα. Στόχος είναι η ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας στην χώρα με τις βέλτιστες ποικιλίες. Η επίτευξη του ανωτέρω στόχου γίνεται με τη συλλογή στοιχείων σποροπαραγωγής (αναλυτικών) από τα ΚΕΠΥΕΛ και τις Εκκοκκιστικές Επιχειρήσεις, καθώς και λήψη δειγμάτων (10%) από το παραγόμενα δέματα Ελληνικής σποροπαραγωγής. Για την εκτέλεση του έργου θα χρησιμοποιηθούν περίπου 30 ποικιλίες που η σποροπαραγωγή τους γίνεται στην Ελλάδα και καταλαμβάνουν >90% της καλλιεργούμενης έκτασης. Το έργο εκτελείται σε συνεργασία με τις εκκοκκιστικές επιχειρήσεις και με τις εταιρίες σποροπαραγωγής, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Καταρτίζεται κατάλογος ποιοτικών χαρακτηριστικών των ποικιλιών με τα δυο συστήματα (HVI & AFIS), με στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων, που θα δώσουν όλες τις πληροφορίες για τη σωστή χρήση του γενετικού υλικού και θα συμβάλλουν στην παραγωγή ενός τυποποιημένου προϊόντος. Συμπληρωματικά θα δοθούν πληροφορίες για τα αγρονομικά χαρακτηριστικά των ποικιλιών. Το πρόγραμμα είναι συνεχές, και πρωτοξεκίνησε πέρσι (2016). Η χρηματοδότηση των παραπάνω έργων θα προέλθει από τα έσοδα της ΔΟΒ που προέρχονται από τις εισφορές των μελών της (εκκοκκιστικών επιχειρήσεων και βαμβακοπαραγωγών).

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, κι ας κάνουμε απλούς υπολογισμούς:

Αν ο κάθε παραγωγός που καλλιεργεί βαμβάκι εισπράττει (πάνω/κάτω) την Εμπορική Αξία του εκκοκκισμένου βαμβακιού που παράγει και πουλά (στην ουσία στο εκκοκκιστήριο) τότε τα πράγματα και θα απλουστευτούν και θα είναι πιο ξεκάθαρα!

Ας παραθέσουμε ένα παράδειγμα (βλ. πίνακα 1):

Έστω τρεις βαμβακοπαραγωγοί ο (Α), ο (Β) και ο (Γ) καλλιεργήσουν από 100 στρέμματα βαμβακιού ο καθένας τους, με την ίδια στρεμματική απόδοση σε σύσπορο – π.χ. των 400 kgr/στρ - αλλά επιλέξουν τρεις διαφορετικές ποικιλίες βαμβακόσπορου με απόδοση σε ίνα εκκοκκισμένου 32%, 36% και 40% αντίστοιχα (*) [στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή ποικιλίες με ακόμη μεγαλύτερη απόδοση σε εκκοκκισμένο από αυτές που αναφέρονται στο παράδειγμα όπως επίσης πως το 1^ο  «χέρι» με το 2^ο «χέρι» δεν έχουνε την ίδια απόδοση σε ίνα, Επίσης, σε αυτό το σημείο κρίνω σκόπιμο να αναφέρω, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να ρωτήσουν να μάθουν οι νεώτεροι, τη διαφορά στην τιμή που είχε το 1^ο χέρι με το 2^ο χέρι, πριν χρόνια…].

Από τα δεδομένα του παραδείγματος, του πίνακα, και με μία «μέση» τιμή πώλησης του εκκοκκισμένου βαμβακιού π.χ. στο 1,50 ?/kgr, ο (Γ) βαμβακοπαραγωγός θα εισπράξει 2.400 ? περισσότερα από τον (Β) και 4.800 ? περισσότερα από τον (Α) παραγωγό!

Και αν θέλουμε να μιλάμε για στρεμματική διαφορά, ο  (Γ) βαμβακοπαραγωγός θα εισπράξει 24 ?/στρ περισσότερα από τον (Β) και 48 ?/στρ περισσότερα από τον (Α)!

Για άλλη μία φορά, η «αγορά» και το όφελος του παραγωγού θα έχουν κάνει την «επιλογή» τους!

ΠΙΝΑΚΑΣ 1