Η Ε.Ε.Π.Ε.Σ. ανακοινώνει, προς ενημέρωση της Κοινής Γνώμης, ότι κατέθεσε σήμερα επισήμως τις ακόλουθες θέσεις και προτάσεις προς τον Υπουργό ΥΠΑΑΤ, ελπίζοντας σε μια ευνοϊκή ανταπόκριση  του Υπουργού σε αυτές:

ΘΕΣΕΙΣ ΕΕΠΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΚΑΠ

ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΒΑΣΗΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ

Ο βασικός κορμός πολιτικών και μέτρων σχετικά με την ΚΑΠ μέχρι το 2013 έχει καθορισθεί από το 2002 και κατά συνέπεια οι αγρότες της ΕΕ έχουν να ζήσουν με αυτά μέχρι το 2013, αφού δεν αναμένονται κάποιες σημαντικές κεντρικές αλλαγές μέχρι τότε.

Παρ’ όλη την δυνατότητα των κρατών μελών να επιφέρουν κάποιες αλλαγές, το βασικό πλαίσιο, σε πολλές περιπτώσεις, έχει στρεβλώσει την αρχή του «επιχειρείν», που σημαίνει επενδύω για να παράγω προϊόν, που να ικανοποιεί τις ανάγκες των καταναλωτών, αλλά και δίνει προστιθέμενη αξία στο εθνικό προϊόν με τρόπο κοινωνικά αποδεκτό και αειφορικό.

Έχει φανεί στην πράξη, ότι η ΚΑΠ και οι αναθεωρήσεις της έχουν να κάνουν περισσότερο με διανομή χρήματος στις αγροτικές κοινότητες, παρά με μία καθαρή πολιτική, που εκπηγάζει από ξεκάθαρη και στοχευμένη στρατηγική, που διευκολύνει την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.

Δυστυχώς, ακόμα περισσότερο στη χώρα μας, όπου ο διάλογος πριν από τη λήψη μέτρων περιορίζεται απλά στην συμμετοχή των ενδιαφερομένων - και όχι όλων μάλιστα - και όχι στην ενεργή συμμετοχή και διαμόρφωση πλαισίων, η υπάρχουσα ΚΑΠ, μας οδηγεί στην είσπραξη χρηματικών ποσών από την ΕΕ και στην σταδιακή εγκατάλειψη της γεωργικής παραγωγής.

Θα πρέπει όλοι μας να διερωτηθούμε, γιατί το 2009 είχαμε δραματικές μεταβολές καλλιεργειών, όπως 30% μείωση στην καλλιέργεια του καλαμποκιού, 20% μείωση στην καλλιέργεια του βαμβακιού, 20% αύξηση στην καλλιέργεια του σκληρού σίτου, 100% αύξηση στην καλλιέργεια του τεύτλου και 300% αύξηση στην καλλιέργεια του ηλίανθου. Μιλάμε για το 80% των αροτραίων καλλιεργειών και για το 70% των αρδευόμενων αροτραίων καλλιεργειών.

Μήπως αυτό αντανακλά στην ευκαιριακή προσέγγιση του παραγωγού, που με το ελάχιστο καλλιεργητικό κόστος στοχεύει να πάρει τα σίγουρα αποδεσμευμένα χρήματα, να είναι πολλαπλά συμμορφωμένος και να γλυτώνει την διαφοροποίηση μιας και ο αριθμός των δηλώσεων ενεργοποίησης είναι διπλάσιος από το απασχολούμενο αγροτικό δυναμικό;

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε, γιατί ο παραγωγός σταμάτησε να επενδύει χρήματα στις καλλιέργειές του, γιατί η αγορά πιστοποιημένου σπόρου στο βαμβάκι από τα 35 εκατομμύρια ευρώ το 1998 έφτασε στα 13 εκατομύρια το 2009, γιατί ο πιστοποιημενος σπόρος στο σκληρό σιτάρι έμεινε στις αποθήκες των εταιριών, άν και η έκταση της καλλιέργειας αυξήθηκε κατά 20%!.

Όταν η ΕΕΠΕΣ μιλάει για χρήση πιστοποιημένου σπόρου με στόχο την παραγωγή ποιοτικού και διαφοροποιημένου προϊόντος, οι συνομιλητές μας απαντούν ότι, μας ενδιαφέρουν τα κέρδη των εταιριών του χώρου μας. Λες και κανένας σ’ αυτό το κοινωνικο-οικονομικό μας σύστημα δεν ενδιαφέρεται για κέρδη, λες και οι εταιρίες του χώρου μας έχουν πίσω τους μόνο μετόχους και όχι εργαζόμενους.

Κανένας δεν πιστώνει στο χώρο των γεωργικών εφοδίων ότι, χωρίς αυτόν, χωρίς τα γεωπονικά καταστήματα και χωρίς λίγους εθελοντές από τον συνεταιριστικό χώρο, οι Έλληνες αγρότες δεν θα ήταν κοινωνοί των σύγχρονων τεχνικών καλλιέργειας, αλλά και δεν θα γνώριζαν βασικές παραμέτρους των αποφάσεών τους κάθε χρόνο.

Κανένας δεν θέλει να καταλάβει, γιατί το σκληρό μας σιτάρι απολαμβάνει την κατώτερη τιμή, αλλά τις υψηλότερες υποσχέσεις. Μήπως, εκτός των άλλων, γιατί δεν γίνεται σωστή χρήση πιστοποιημένου σπόρου και τα χωράφια έχουν γεμίσει με σπόρο απ’ την αποθήκη του παραγωγού;

Κανένας δεν θέλει να καταλάβει, πού πάει το βαμβάκι μας, όταν ο «μαύρος σπόρος» σποράς βαμβακιού κυκλοφορεί ανεξέλεκτος σε «όμορφους» σάκκους, που άλλωστε φέρουν και ετικέττες πιστοποίησης ή  κυκλοφορούν με την ένδειξη «σπόρος ζωοτροφικός». Μήπως, γιατί και σ’ αυτό το προϊόν δεν στοχεύουμε στην ποιότητα, αλλά αφήνουμε «χαλαρά» τα πράγματα στην χρήση πιστοποιημένου σπόρου, δήθεν για να μειωθεί το κοστολόγιο του παραγωγού;

Είναι καλό να μιλούμε για «άλλη γεωργία» και για «ποιότητα», αλλά τα λόγια μας πρέπει να βασίζονται σε καθαρές στρατηγικές, με στόχους, αλλά και συγκεκριμένο εφαρμοστικό πλαίσιο, που να στηρίζεται σε ανθρώπους, που θα μπορούν να το κάνουν πράξη και δυστυχώς η κεντρική οργάνωση του ΥΠΑΑΤ δεν  φαίνεται ότι την διαθέτει.

Η ΕΕΠΕΣ πιστεύει, ότι η Ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία μπορεί να βρεί το δρόμο της, εάν όλοι μας αλλάξουμε τρόπο σκέψης και μέσα στον πανικό της υπάρχουσας οικονομικής κρίσης δούμε την ευκαιρία για

· Επαγγελματίες παραγωγούς, που δεν κρύβονται ψευδεπίγραφα πίσω από την ταμπέλλα «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες»

· Επαγγελματίες παραγωγούς, που η Πολιτεία θα τους δείξει κατεύθυνση, στόχους και στρατηγικές εκτός από τις έκτακτες ενισχύσεις.

· Επαγγελματίες παραγωγούς, που θα φύγουν από την λογική του «ένα χρόνο βερεσέ» γεωργικά εφόδια και θα μάθουν να υπολογίζουν τι σημαίνει σωστή υπηρεσία, τι αξία έχει και πότε πληρώνεται.

· Επαγγελματίες παραγωγούς που θα ξέρουν τι σημαίνει οργάνωση σε ομάδα, αναζήτηση οικονομιών μεγέθους, παραγωγή ποιοτικού προϊόντος, σηματοποίηση και αναζήτηση αγορών πριν από την παραγωγή.

· Επαγγελματίες παραγωγούς, που θα μάθουν, ότι δεν είναι όλα έτοιμα από συνεταιριστικούς «πατέρες», κρατικούς υπαλλήλους και πολιτικούς, που όταν ο δρόμος κλείνει πληρώνουν.

· Πολιτεία, που θα πρέπει να δεί που θέλει να πάει την Ελληνική Αγροτική Παραγωγή σήμερα, αύριο και μέχρι το 2020.

· Πολιτεία, που θα οργανωθεί κατάλληλα, θα καλεί σε συζήτηση όλους τους έχοντες παρέμβαση και άποψη στο χώρο και θα έχει την δύναμη να υιοθετήσει τις απόψεις τους.

· Εταιρίες εφοδίων γεωργικά καταστήματα και συνεταιρισμούς, που θα δούν τον αγρότη πέρα από την ιδιότητα του αγοραστή ή πωλητή του σήμερα αλλά με διάθεση να τον βοηθήσουν να ξεπεράσει το σημερινό σκόπελο, να ζήσει και μετά το 2013, για να μπορέσουν να ζήσουν κι αυτοί.

· Προϊόντα διαφοροποιημένα, ανταγωνιστικά, σηματοποιημένα, που προσθέτουν αξία στην αλυσίδα και ανεβάζουν όχι μόνο την αγροτική οικονομία αλλά και την τουριστική.

· Οργάνωση προβολής και διάθεσης προϊόντος, ειδικότερα σε καλλιέργειες όπου το μέγεθος και η γνώση δεν δίνει την δυνατότητα αυτόνομης παρουσίας είτε για λόγους οικονομικούς είτε για λόγους γνώσης.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η άποψη της ΕΕΠΕΣ, σχετικά με τον δρόμο της Ελληνικής Γεωργίας μέχρι το 2013 αλλά και για την νέα ΚΑΠ μετά από το 2013, έχει, όπως παρακάτω:

1. Συνέχιση των ενισχύσεων και μετά το 2013, λόγω της φύσης της αγροτικής παραγωγής, αλλά και του μικρού μεγέθους αγροτικού κλήρου σε σχέση με άλλες χώρες τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και παγκόσμιο επίπεδο.

2. Στήριξη των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών με στόχο την δημιουργία επαγγελματιών παραγωγών / επιχειρηματιών.

3. Η στόχευση σε συγκεκριμένο/μεγαλύτερο ποσό, ως κατώφλι για την απόδοση επιδοτήσεων, θα πρέπει να βασίζεται στην ανάλυση της πραγματικότητας, ειδικότερα στα σιτηρά, καλαμπόκι και βαμβάκι, όπου το ποσό δεν αντανακλά επιχειρηματική αγροτική μονάδα αλλά ονόματα, που ομαδοποιούνται σε έναν επιχειρηματία καλλιεργητή. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, η ΕΕΠΕΣ προτείνει ένα κατώφλι στα επίπεδα των 200,00 ευρώ.

4. Το μοντέλο μεταφοράς ενισχύσεων από τον 1^ο στο 2^ο πυλώνα θα πρέπει να εφαρμοσθεί σταδιακά,  έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η ύπαρξη αγροτικών μονάδων, οικογενειών, και η ενδυνάμωση των υποδομών της υπαίθρου. Με απλά λόγια τα χρήματα να παραμείνουν στην αγροτική παραγωγή ενισχύοντάς την από το σχεδιασμό μέχρι την πώληση.

5. Μετά το 2013 θα πρέπει να καταργηθεί η απόδοση των ενισχύσεων με βάση την ιστορική περίοδο. Κατά συνέπεια να εφαρμοσθεί το λεγόμενο μοντέλο περιφερειοποίησης. Η μετάβαση αυτή θα πρέπει να γίνει με ήπιο τρόπο, ακόμα και εάν χρειασθεί να εφαρμοσθεί υβριδικό μοντέλο για κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

6. Τα κράτη μέλη να μπορούν να διαχειρίζονται ποσά είτε με την μορφή ποιοτικών παρακρατημάτων είτε με ποσά, που θα προκύψουν, από την μη απόδοση μικρών αποδεσμευμένων ενισχύσεων είτε από την δυναμική διαφοροποίηση, για να μπορούν να κατευθύνουν την γεωργική παραγωγή με βάση τις ανάγκες τις χώρας.

7. Δυναμική διαφοροποίηση στο 10%, για ενισχύσεις που υπερβαίνουν τις 5.000,00 ευρώ.

8. Να δίνονται κατά προτεραιότητα δικαιώματα από το εθνικό απόθεμα στους νέους αγρότες, σε αγρότες σε περιοχές, που εφαρμόζονται προγράμματα αναδιάρθρωσης καλλιεργειών και σε ειδικές περιπτώσεις αγροτών.

9. Τα ποιοτικά παρακρατήματα να παραμείνουν και να ενισχύσουν την παραγωγή ποιοτικού προϊόντος, σε προϊόντα όπως το σκληρό σιτάρι. Το ποιοτικό παρακράτημα να δίνεται μόνο με χρήση 100% πιστοποιημένου σπόρου, που είναι ο θεμέλιος λίθος στην παραγωγή ποιοτικών προϊόντων.

10. Να ενισχυθεί η παραγωγή πρώτης ύλης για βιοκαύσιμα από ενεργειακές καλλιέργειες, δεδομένης της κατεύθυνσης της ΕΕ για 10% μίγμα βιοκαυσίμων στα καύσιμα κίνησης και 20% για παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες μορφές ενέργειας.

11. Διατήρηση της συνδεδεμένης ενίσχυσης στο βαμβάκι και μετά το 2013 με αποδέκτες παραγωγούς, που θα παράγουν ποιοτικό βαμβάκι με χρήση πιστοποιημένου σπόρου 100% (και όχι 1 κιλό το στρέμμα !!!), με προϋπόθεση παράδοσης συγκεκριμένης ποσότητας και ποιότητας. Διαφορετικά θα πρέπει όλοι μας να ξεχάσουμε την καλλιέργεια αυτή μετά το 2013.

12. Τα αγροτοπεριβαλλοντικά μέτρα να ενισχυθούν με στόχο η αειφορία των εδαφών να γίνει και στόχος του παραγωγού. Το μέτρο της αμειψισποράς να ενισχυθεί και να εφαρμοσθεί υποχρεωτικά.

13. Να μειωθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες πληρωμής ενισχύσεων και να επιταχυνθεί η πληρωμή στους δικαιούχους, για να μπορούν κι αυτοί με την σειρά τους να πληρώσουν τους πιστωτές τους.

14. Όλες οι αποφάσεις, που αφορούν την νέα ΚΑΠ, να ληφθούν έως 31/12/2009, ώστε να έχουμε ένα ξεκάθαρο τοπίο έως το 2013 και να προσαρμοσθούμε γρηγορότερα. Η καθυστέρηση στην λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή αυτών μόνο στην αβεβαιότητα συμβάλλει και τον αποπροσανατολισμό όλων.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι – ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ

(Εφόλης της ύλης)

ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΒΑΣΗΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ

Το σκληρό σιτάρι είναι προϊόν υψίστης εθνικής και στρατηγικής σημασίας (μαζί με το ελαιόλαδο, το βαμβάκι, τα κηπευτικά) για την χώρα μας, η οποία διαθέτει ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των χωρών της Μεσευρώπης.

Σύμφωνα με τις νέες διατάξεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης από 01/01/2010 καταργείται το άρθρο 69 του Καν. (ΕΚ) 1782/2003, βάσει του οποίου συνδεόταν η χρήση πιστοποιημένου σπόρου στο σκληρό σιτάρι με την χορήγηση του ειδικού πριμ ποιότητας.

Σύμφωνα με το νέο άρθρο 68 του Καν. (ΕΚ) 73/2009, που τίθεται σε ισχύ, κάθε χώρα-μέλος μπορεί να υποστηρίξει δράσεις, όπως η στήριξη του σκληρού σίτου, χρησιμοποιώντας κονδύλια από το 10% της παρακράτησης επί του Εθνικού ανώτατου ορίου επιδοτήσεων. Κάθε χώρα-μέλος πρέπει μέχρι την 01/08/2009 να αποφασίσει τις δράσεις και όρους χρήσης/αξιοποίησης των κονδυλίων της παρακράτησης του 10%.

Εξαιρετικά κρίσιμο θέμα για τις επιχειρήσεις και τους αγρότες, που ασχολούνται με το σκληρό σιτάρι, είναι οι νέες αποφάσεις, που πρόκειται να ληφθούν από τα Υπουργεία Γεωργίας των χωρών-μελών ΕΕ για τον τρόπο, που θα εφαρμοσθεί σε κάθε χώρα το άρθρο 68 του νέου Καν. (ΕΚ) 73/2009 για

· την διατήρηση (συνέχιση χορήγησης) του ποιοτικού παρακρατήματος, ως ειδικής στήριξης τουλάχιστον στο υφιστάμενο προηγούμενο επίπεδο/ύψος του

· την διατήρηση της σύνδεσής του με τον πιστοποιημένο σπόρο (με αυξημένη υποχρεωτική χρήση 100%).

Στην Ελλάδα οι νέες αποφάσεις για τον τρόπο, που θα εφαρμοσθεί το άρθρο 68 του νέου Καν. (ΕΚ) 73/2009, αντικειμενικά εκτιμάται επίσης ως θέμα υψηλής προτεραιότητας και εξαιρετικά κρίσιμο για τις επιχειρήσεις και τους αγρότες, που ασχολούνται με το σκληρό σιτάρι.

Οι ελληνικές σποροπαραγωγικές επιχειρήσεις, για να μπορέσουν να προετοιμάσουν την σποροπαραγωγή του επομένου και των μεθεπόμενων χρόνων (είναι απαραίτητος ο προγραμματισμός της σποροπαραγωγής σε βάθος χρόνου 2-ετίας), είναι απαραίτητο να πληροφορούνται έγκαιρα και ανυπερθέτως πριν από τον θερισμό τις συγκεκριμένες αποφάσεις μέτρων, που πρόκειται να ισχύσουν για την εκάστοτε επόμενη καλλιεργητική περίοδο και εφεξής.

Αποφάσεις σωστές, κινούμενες προς την κατεύθυνση της ποιότητας και της αξιοποίησης του συγκριτικού πλεονεκτήματος, που η Ελλάδα διαθέτει έναντι των χωρών της Μεσευρώπης, για παραγωγή υψηλής ποιότητας καρπού σίτου, με προϋποθέσεις 100% χρήση πιστοποιημένου σπόρου σποράς, ορθές γεωργικές, συγκομιστικές, αποθηκευτικές πρακτικές, είναι άμεσα αναγκαίες, ώστε η χώρα να μπορέσει να επωφεληθεί και να αξιοποιήσει τις νέες ευκαιρίες - προκλήσεις για τα σιτηρά μας στις διεθνείς αγορές!

Η Ε.Ε.Π.Ε.Σ. υπενθυμίζει για την ιστορία και υπογραμμίζει ότι όλα τα μέλη της, από το ΥΠΑΑΤ συγκροτηθείσας, Ομάδας Εργασίας για την χάραξη εθνικής στρατηγικής στα δημητριακά (ΚΕΣΠΥ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΕΕΠΕΣ, Ζυμαροβιομήχανοι, Αλευροβιομήχανοι, Εξαγωγείς κ.λπ.) εγγράφως έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της αύξησης χρήσης πιστοποιημένου σπόρου, πρόταση, η οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν υλοποιήθηκε, παρά τα προφανή οφέλη της.

Στην Ιταλία, ενδεικτικό της σημασίας, που αποδίδεται στο θέμα αυτό, Υπουργείο Γεωργίας, Πανεπιστημιακοί Αγροτικής Οικονομίας, Σύνδεσμοι Εταιρειών Σπόρων, Βιομηχανία Παραγωγής Ζυμαρικών, Εκπρόσωποι Αγροτικών Ενώσεων, Εταιρίες Σποροπαραγωγής, Αγρότες, έχουν πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες ειδικές ημερίδες για το μέλλον του σκληρού σίτου στις παραδοσιακές ζώνες καλλιέργειας (Μπάρι, Περιοχή Puglia κ.α.) μετά την αναθεώρηση της ΚΑΠ {Έλεγχος Υγείας και άρθρο 68 του Καν. 73/2009}.

Η Ιταλία, που ως γνωστόν, εξάγει «ζυμαρικά made in Italy» σε όλον τον κόσμο, σήμερα κατέχει τα σκήπτρα στην παραγωγή και διατήρηση γενετικού υλικού σε σπόρους σίτου σκληρού και γενετικό υλικό, που αναβάθμισε τα μέγιστα την παραγωγή ποιοτικού σίτου και κατ’ επέκταση στην παραγωγή ζυμαρικών.

Από το Ιταλικό Υπουργείο Γεωργίας ελέχθη (ημερίδα 20-03-2009, Μπάρι κ.α.), ότι είναι δεδομένη η στήριξη στην έρευνα και στην Σποροπαραγωγή Πιστοποιημένων Σπόρων, που αναβαθμίζουν την ποιότητα του παραγόμενου καρπού σκληρού σίτου.

Στην νέα κατάσταση, που διαμορφώνεται με την εφαρμογή του άρθρου 68 της αναθεωρημένης Νέας Κ.Α.Π. (HEALTH CHECK), εκ μέρους του Ιταλικού Υπουργείου ελέχθη, ότι θα καταβληθεί προσπάθεια να παραμείνει η υφιστάμενη κατάσταση (Άρθρο 69) σύνδεσης άμεσων ενισχύσεων με την χρησιμοποίηση πιστοποιημένων σπόρων σποράς (100%) εκ μέρους των παραγωγών σκληρού σίτου.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η ΕΕΠΕΣ, εστιάζοντας στα σημεία εθνικής προσοχής για τα δημητριακά από την εφαρμογή του νέου Καν. (ΕΚ) 73/2009 στην πορεία της Ελληνικής γεωργίας μέχρι το 2013 αλλά και μετά από το 2013 , προτείνει για λόγους ποιότητας, ανταγωνιστικότητας, εξαγωγικής εξωστρέφειας, καινοτομίας:

· Να διατηρηθεί (συνέχιση χορήγησης) το ποιοτικό παρακράτημα στο σκληρό σιτάρι (90%), ως ειδική στήριξη τουλάχιστον στο επίπεδο/ύψος των 8,50-10,00?/στρ., στο μαλακό σιτάρι (5%), στα υπόλοιπα δημητριακά & ρύζι (5%)

· Να συνδεθεί η χορήγηση του ποιοτικού παρακρατήματος με τον πιστοποιημένο σπόρο (σύνδεση της ειδικής στήριξης του άρθρου 68 του Καν. 73/2009) με αυξημένη χρήση πιστοποιημένου σπόρου από τα 8 κιλά/στρ. στα 15 κιλά/στρ.

· Tο συνολικό ποσό, που θα προκύπτει από το παρακράτημα ποιότητας (10%):

1. να επιστρέφεται εξ ολοκλήρου (σε ποσοστό 100%) στους παραγωγούς – καλλιεργητές των καλλιεργειών σκληρού σίτου, μαλακού σίτου, καλαμποκιού, κριθής κ.ά., μόνο για τις καλλιεργούμενες εκτάσεις, με μεγαλύτερο ποσοστό στο σκληρό σιτάρι, που είναι προϊόν εθνικά στρατηγικής σημασίας.

2. να δίδεται μόνο στους παραγωγούς – καλλιεργητές, που χρησιμοποιούν πιστοποιημένους σπόρους σποράς σε ποσότητα κατά καλλιέργεια, όπως αναφέρεται παρακάτω και ολοκληρώνουν (!) την καλλιέργεια μέχρι τη συγκομιδή του τελικού προϊόντος. Έτσι το «παρακράτημα» και την ποιότητα θα «επιβραβεύει» και στην ποιότητα θα «οδηγείται».

· Να χρησιμοποιείται ως άριστη ποσότητα πιστοποιημένου σπόρου σποράς κατά καλλιέργεια ως εξής:

1. 18-20 kgr/στρ στο σκληρό σιτάρι

2. 16 kgr/στρ στο μαλακό σιτάρι

3. 12 kgr/στρ στο κριθάρι

4. 18-20 kgr/στρ στο ρύζι

5. 15 kgr/στρ στη βρώμη

6. 15 kgr/στρ στη σίκαλη

7. 16 kgr/στρ στο τριτικάλε

8. 0,4 kgr/στρ στον ηλίανθο

9. 12 kgr/στρ στο μπιζέλι

· Να ληφθούν υπόψη και να συνεκτιμηθούν οι προτάσεις-εισήγηση της Ομάδας Εργασίας για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής στα δημητριακά.

· Να μεγιστοποιήσει και να αξιοποιήσει η χώρα το συγκριτικό πλεονέκτημα, που διαθέτει έναντι των χωρών της Μεσευρώπης, για παραγωγή υψηλής ποιότητας καρπού σίτου με 100% χρήση πιστοποιημένου σπόρου σποράς και εφαρμόζοντας ορθές γεωργικές, συγκομιστικές, αποθηκευτικές πρακτικές.

· Να στηριχθεί η έρευνα

· Να στηριχθεί η εγχώρια σποροπαραγωγή

· Να ανακοινώνει έγκαιρα το ΥΠΑΑΤ προς τις εταιρίες σποροπαραγωγής (ανυπερθέτως πριν από τον θερισμό) αλλά και προς κάθε ενδιαφερόμενο (σύμφωνα με την αρχή της ενιαίας, ταυτόχρονης και διάφανης πληροφόρησης της αγοράς) συγκεκριμένες αποφάσεις και στοιχεία, όπως

1. το ποιοτικό παρακράτημα του σκληρού σίτου, μαλακού σίτου, αραβοσίτου κ.λπ. (πλαίσιο εφαρμογής του νέου Καν.(ΕΚ) 73/2009)

2. τα κιλά χρήσης πιστοποιημένου σπόρου ανά καλλιέργεια, που επηρεάζουν τον προγραμματισμό των εταιριών σποροπαραγωγής

3. τα επίσημα στοιχεία των κατ΄ έτος καλλιεργούμενων εκτάσεων, γιατί καθυστερούν και επηρεάζονται οι τιμές πώλησης των προϊόντων

· Να δημιουργηθεί «Χρηματιστήριο Αγροτικών Προϊόντων», σύμφωνα με τα ιταλικά πρότυπα και να γίνεται δημόσια ανακοίνωση τιμών σε εβδομαδιαία βάση μέσω των ΜΜΕ (έντυπων & ηλεκτρονικών) & του Υπουργείου

· Να καταγραφούν οι καλλιεργούμενες εκτάσεις δημητριακών των Βαλκανικών χωρών, Τουρκίας, Ιταλίας, Γαλλίας κ.ά., που επηρεάζουν το εμπόριο, τα αποθέματα και τις τιμές των δημητριακών στην χώρα μας.