Οι λεπτομέρειες αποκαλύπτονται στη πρόσφατη έκθεση της «υπηρεσίας παρακολούθησης των παγετώνων» (World Glacier Monitoring Service) και προστίθενται στη παγκόσμια ανησυχία σχετικά με την άνοδο της επιφάνειας των θαλασσών και των αυξημένων κινδύνων για πλυμμήρες, κατολισθήσεις και ξηρασίες.

Με βάση ιστορικά και άλλα στοιχεία, ο ρυθμός με τον οποίο λιώνουν οι παγετώνες πιστεύεται ότι είναι ο πιο γρήγορος εδώ και τουλάχιστον 5000 χρόνια, σύμφωνα με τον καθηγητή Wilfried Haeberli, επικεφαλής της υπηρεσίας. «Δεν υπάρχουν απόλυτες αποδείξεις, αλλά παρόλα αυτά τα στοιχεία είναι αρκετά κι αυτό είναι πραγματικά εξαιρετικό» λέει ο καθηγητής.

Οι ειδικοί παρακολουθούν 30 παγετώνες εδώ και περίπου 3 δεκαετίες και οι πρόσφατες ενδείξεις για το 2006 αποκαλύπτουν τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα απώλεια πάγου. Ο Achim Steiner, επικεφαλής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNEP) λέει ότι οι παγετώνες που λιώνουν αποτελούν σήμερα το δυνατότερο και πιο ξεκάθαρο προειδοποιητικό σήμα για τη παγκόσμια θέρμανση. «Το πρόβλημα μπορεί να έχει πολλές συνέπειες, όπως βλάβες στις υποδομές κοινής ωφέλειας κλπ, μαζική μετανάστευση ακόμα και ένοπλες συγκρούσεις. Μιλάμε για κάτι που συμβαίνει στη δική σας και τη δική μου ζωή και όχι ένα μακρινό μέλλον» λέει ο Achim Steiner σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Ομπσέρβερ. «Δεν μιλάμε για κάτι υποθετικό, αλλά για κάτι δραματικό όσο αφορά στις συνέπειες του».

Από τη πλευρά του, ο Lester Brown, του «Earth Policy Institute» υποστηρίζει ότι το πρόβλημα θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις, καθώς ανάμεσα στα άλλα, οι αγρότες στη Κίνα και την Ινδία αγωνίζονται ήδη να αρδεύσουν τις καλλιέργειες τους. «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη προβλέψιμη συνέπεια στην επισιτιστική ασφάλεια στη διάρκεια της ιστορίας» δηλώνει ο Brown.

Με βάση τη μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη βασισμένη στα συμπεράσματα της Διακυβερνητικής επιτροπής για τη κλιματική αλλαγή, ότι οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα ανέβουν κατά 2 βαθμούς πάνω από τον μέσο όρο, πέρσι το UNEP προειδοποίησε για περαιτέρω δραματική μείωση των παγετώνων ως το τέλος του αιώνα.

Οι μειονότητες τα μεγάλα θύματα της κλιματικής αλλαγής

Οι μειονότητες και οι αυτόχθονες πληθυσμοί πολύ συχνά είναι οι πρώτοι που πλήττονται από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αλλά και οι τελευταίοι στη παροχή βοήθειας επειδή βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο. Κάποιοι πληθυσμοί μάλιστα πέφτουν και θύματα των προσπαθειών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τις συνέπειες από την παραγωγή βιοκαυσίμων

Όλα αυτά προκύπτουν από την τελευταία έκθεση για τη κατάσταση των μειονοτήτων στον κόσμο, του «Minority Rights Group International (MRG) Η έκθεση αναφέρει ότι οι ξεχασμένοι μειονοτικοί πληθυσμοί συχνά ζουν σε περιοχές παραμελημένες λόγω της «επικίνδυνης» θέσης τους.

Οι αυτόχθονες πληθυσμοί επίσης ζουν σε απομακρυσμένες ή δύσκολες περιοχές και επειδή η επιβίωση τους εξαρτάται από τη φύση αντιμετωπίζουν διπλή πρόκληση από το κλίμα που αλλάζει και μεταβάλλει τις εποχές των καλλιεργειών αλλά και τις βροχοπτώσεις. Όταν μάλιστα «χτυπήσει η καταστροφή» και αρχίσουν οι προσπάθειες βοήθειας, αυτές οι ίδιες πληθυσμιακές ομάδες είναι οι πρώτες που επηρεάζονται αλλά οι τελευταίες που βοηθούνται.

Στην έκθεση αναφέρονται συγκεκριμένα παραδείγματα για τους Ντάλιτ στην Ινδία, τους Ρομά στη Σλοβακία, τους Ραμά στη Νικαράγουα και τους Ινουίτ στην Αρκτική Η ραγδαία ανάπτυξη της βιομηχανίας βιοκαυσίμων με τη μαζική αποδάσωση που συνεπάγεται δεν είναι αρνητική μόνο για το περιβάλλον, αλλά στερεί από πολλούς αυτόχθονες και τους πόρους ζωής.

Πηγή: OneEarth