Σημαντικές περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες έχει η υπερεκμετάλλευση των υδροφόρων στρωμάτων στην Ελλάδα, καθώς πάνω από 300.000 γεωτρήσεις και πηγάδια αντλούν τεράστιες ποσότητες νερού, μεγαλύτερες από όσες ανανεώνονται μέσω του φυσικού εμπλουτισμού των υδροφόρων στρωμάτων.

 Η στάθμη του υπόγειου νερού έχει υποχωρήσει πολλά μέτρα με συνέπειες τη στείρευση πηγών, τη μείωση υγροτόπων, τη διείσδυση θαλασσινού νερού και  υφαλμύρωση παράκτιων υδροφορέων και κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας για αντλήσεις από βαθιά στρώματα,  αναφέρουν τα σχετικά στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής Υδρογεωλογίας του ΑΠΘ Γιώργος Σούλιος, σε ημερίδα με θέμα «Έδαφος- Νερό, Νέοι Αγρότες», την οποία διοργάνωσε, σήμερα, στο πλαίσιο της 22ης Agrotica, η Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών.

 Η αποκατάσταση της υδρολογικής ισορροπίας μπορεί να επιτευχθεί, είτε με την κατασκευή φραγμάτων για τη χρησιμοποίηση επιφανειακού νερού, είτε με την εφαρμογή μεθόδων τεχνητού εμπλουτισμού των υδροφόρων στρωμάτων, δηλαδή την εισαγωγή πρόσθετων ποσοτήτων νερού στα υδροφόρα στρώματα, ανέφερε ο κ.Σούλιος. Στην Ελλάδα έχουν γίνει κάποια πειράματα, αλλά στην πράξη ο τεχνητός εμπλουτισμός εφαρμόστηκε μόνο στην αργολική πεδιάδα.

 Εξάλλου, επιτακτική είναι η ανάγκη λήψης μέτρων για την ορθολογική χρήση και εκμετάλλευση του νερού στον αγροτικό τομέα, όπου καταναλώνεται το 86% των διαθέσιμων υδατικών πόρων. Στο σύνολο των 14 υδατικών διαμερισμάτων της χώρας αρδεύονται περίπου 13,2 εκατ. στρέμματα που αντιστοιχούν σε διαθέσιμες ποσότητες  επιφανειακών και υπόγειων νερών άρδευσης της τάξεως των 7.500 εκατ. κυβικών μέτρων, όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος της διεύθυνσης  Σχεδιασμού Εγγειοβελτιωτικών Έργων και Αξιοποίησης Εδαφικών και Υδάτινων Πόρων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης Ελευθέριος Σταυρινός.

 Τα μέτρα που προτείνονται αφορούν στην εφαρμογή αυτόματων συστημάτων άρδευσης, με χρησιμοποίηση τεχνολογίας ηλεκτρονικών υπολογιστών για τον προσδιορισμό της απαιτούμενης δόσης άρδευσης, ανάλογα με τις κατά περίπτωση ανάγκες των καλλιεργειών.

 Επίσης, από τις μελέτες έχει προκύψει ότι η στάγδην άρδευση, που διασφαλίζει την αύξηση της ποιότητας και της ποσότητας των γεωργικών καλλιεργειών με τη λιγότερη δυνατή κατανάλωση νερού, αποτελεί την πιο αποτελεσματική μέθοδο άρδευσης.

 Εκτός από το νερό, όμως, προβλήματα από τη μη σωστή διαχείριση προκαλούνται και στο έδαφος, όπως η διάβρωση, η μείωση της οργανικής ουσίας, η υποβάθμιση της δομής. Στον κανονισμό της  νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όπως ανέφερε, ο ερευνητής του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας Χρίστος Τσαντήλας, προβλέπεται ότι οι γεωργοί που θα λαμβάνουν ενισχύσεις οφείλουν να εφαρμόζουν ορισμένες κανονιστικές απαιτήσεις διαχείρισης που αναφέρονται στις γεωργικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.

 Μεταξύ άλλων, η ποιότητα των εδαφών εξασφαλίζεται, μέσω γεωργικών πρακτικών που περιλαμβάνουν την εδαφοκάλυψη, τη διαχείριση των φυτικών υπολειμμάτων, την κατάλληλη χρήση των γεωργικών μηχανημάτων και γενικότερα την εφαρμογή των  κωδίκων ορθής γεωργικής πρακτικής.