Το αναπτυξιακό στοίχημα του αγροτουρισμού

Το στοίχημα που καλείται να κερδίσει η ύπαιθρος χώρα στις μέρες που έρχονται, είναι εκείνο που θα συνδέσει τον τουρισμό της ύπαιθρου με τη γεωργική δραστηριότητα: Πολυδραστηριότητα στον αγροτικό χώρο, που θα μπορεί να πουληθεί ως αγροτουριστικό πακέτο στα αστικά κέντρα.

Θέματα αγροτουριστικού ενδιαφέροντος, με έμφαση στις τελευταίες εξελίξεις του χώρου, είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Αγροτουρισμού - EuroGites κατά τη διάρκεια της Γενικής τους Συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στο Αμύνταιο της Φλώρινας.

Ανάμεσα στα θέματα που απασχόλησαν την Συνέλευση ήταν ο ορισμός του «Αγροτουρισμού» (rural tourism) σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η διαφοροποίηση των καταλυμάτων, το «προφίλ» των επισκεπτών και των αναζητήσεων τους, τα ευρωπαϊκά κριτήρια ποιότητας των μονάδων και των περιοχών, ο οικονομικός ρόλος που παίζουν οι αγροτουριστικές εγκαταστάσεις σε κάθε τοπική κοινωνία. Επισημάνθηκε επίσης η ανάγκη διατήρησης ζωντανής αγροτικής ζωής ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη αγροτουριστικού προϊόντος.

Παρακολουθώντας την επικαιρότητα των εξελίξεων στον αγροτουρισμό εννοιολογικά οφείλουμε να διασαφηνίσουμε κάποια ζητήματα:

·         Πρώτα πρέπει να μάθουμε να «πουλάμε» τον εαυτό μας και μετά αυτό που παράγουμε. Αυτό σημαίνει ότι δεν κάνουν όλοι για αγροτουρισμό.

·         «Πουλάμε» περιβάλλον, την ομορφιά του τόπου μας, το καλό μας όνομα στα τοπικά προϊόντα και το ότι είμαστε καλοί άνθρωποι και για αυτό αξίζει με κάποιους να γίνουμε ομοτράπεζοι στις χαρές στις γιορτές, στις παραδόσεις και στα ήθη μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ξεπουλιόμαστε ,δε βγαίνουμε στη ζήτα της αγοράς με τη λογική αρπακτικού των ενισχύσεων.

·         Το καλό όνομα των προϊόντων και της περιοχής μας είναι μια συλλογική περιουσία που μεταβιβάζεται χρόνια τώρα από γενιά σε γενιά, δεν ανήκει σε κανένα ξεχωριστά. Οφείλουμε να το καταγράψουμε και να το διαχειριστούμε με συλλογική ευθύνη, μέσα από μια Τοπική Δομή (Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας ανά περιοχή). Αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα που παράγεται τοπικά πρέπει να επιστρέφει και πάλι στη ύπαιθρο.

·         Πρέπει να γνωρίσουμε τους πελάτες μας και τι θέλουν από μας. Οι πελάτες του αγροτουρισμού δεν είναι οι τουρίστες των «red rooms» της μιας μπύρας στα τέσσερα μέχρι το πρωί. Είναι οι συνειδητοποιημένοι περιηγητές που ταξιδεύουν μέσα από τα έθιμα και τις παραδόσεις, όπως οι Περιηγητές του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού τον 18^ο αιώνα.

Ο Αγροτουρισμός είναι μια Ευρωπαϊκή πολιτική 40 ετών, άσχετα αν εμείς την ανακαλύπτουμε τώρα, μετά από τέσσερα ΚΠΣ.

Ο Αγροτουρισμός είναι κυρίως οι άνθρωποι που τον υπηρετούν. Αυτοί που παλιά ανοίγανε κόντρες με ψηλά βουνά, συνομιλούσανε με τα ξωτικά και τα στοιχεία της φύσης, που θέλανε τις νύφες αρπαγμένες και όχι παντρεμένες.

«Αυτούς τους ανθρώπους θέλω να συναντώ» όταν επισκέπτομαι τη περιοχή σου, μου έλεγε ένας καθηγητής των ΤΕΙ από Θεσσαλονίκη.

«....Θέλω να χάνομαι στις συζητήσεις τους σε ένα επαρχιακό παραδοσιακό καφενείο για τη τοπική ιστορία και την αγροτική παράδοση, με τοπικούς μεζέδες, θέλω να ξεκουράζομαι με περιπάτους και συζητήσεις δίπλα στη λίμνη της Κατάκαλης, από τους άγριους ρυθμούς της πόλης. Εμπειρίες και επαφές με ζωντανούς ανθρώπους, αναζητώ στις γαστρονομικές βόλτες στα χωριά σας.» 

Σαφώς, όλα τα πιο πάνω που αναζητούν οι πελάτες του αγροτουρισμού πρέπει να πιστοποιηθούν ως υποδομές και ως υπηρεσίες, με την Ελληνική Προδιαγραφή ΕΛΟΤ 1417 ,για να εγγυώνται οι μονάδες ότι προσφέρουν πράγματι αυτό που υπόσχονται.

Τουριστική Ελλάδα είναι και η ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ, όχι μόνο τα νησιά. 

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Γεωπόνος
Σύμβουλος Αγροτουρισμού & Βιολογικής Γεωργίας